Sabah kalktım, kahve kokusuyla mutfağa girdim, bir de ne göreyim; karım çıplak tezgâhın önünde. Önce utangaç bir gülüş attı, “çabuk hazırlanıyorum” dedi ama gözleri bambaşka şey söylüyordu. O anne havası, olgunluğun verdiği özgüvenle birleşince mutfak bir anda ateş aldı. Tencere kaynarken o bana yaslandı, hırçın bakışlarıyla çıldırttı. “Yapma, çocuk uyanacak” diye fısıldadı ama dudaklarımdan ayrılmadı. Çıplak bedeni tezgâha yaslanınca bütün ev sessizleşti, sadece inlemeleri kaldı. Türk anne işte; hem evin düzenini kurar, hem de bir bakışla mutfağı yangın yerine çevirir.

Kategori:

Türk
Daha Fazla Daha Az

Comments are closed.