Güzelliğin ekran başındaki duruşu

Ekranın karşısında oturuyordu; sessiz, sade ama baştan sona dikkat çekiciydi. Güzelliği gürültülü bir çaba değil, tam aksine, dingin bir öz güvenin yansımasıydı. Ne abartılı bir makyaj ne de gösterişli bir giyim… Ama gözlerini ondan ayırmak neredeyse imkânsızdı. Çünkü o, güzelliği sadece dış görünüşle değil, varlığıyla taşıyordu. Hatları zarifti, ama anlatılması güç olan şey bakışlarındaki derinlikti. Gözleri bir sahil gibi… Dalgaları hem huzur hem merak taşıyordu. Hafifçe yana kaymış saçlarının arasından süzülen gülümsemesi, ışığı bile utandıracak kadar içtendi. Her hareketinde doğallık, her duruşunda bir tutarlılık vardı. Güzel olmak için uğraşmıyor, güzelliği soluyordu sanki. Kameranın önündeki varlığı bile bir sahneye dönüşüyordu; izleyeni anlatılamaz bir dinginliğe ve hayranlığa çekiyordu.