Eski dost amdan girmez

Güneş, perdelerin arasından süzülürken odada loş bir sıcaklık vardı. Sarışın kadın çoktan uyanmış, yastığa başını yaslamış, gözlerini ona dikmişti. Hafifçe gülümsedi, parmak uçlarıyla onun saçlarına dokundu. Uyku mahmurluğuyla gözlerini açan adam, karşısındaki o bakışı gördüğünde gülümsedi. “Günaydın,” dedi kadın, sesi neredeyse fısıltıydı. Ama içinde bin türlü çağrı saklıydı. Dudaklarını hafifçe ısırdı, sonra yavaşça yana yaklaştı. Ne acele vardı ne telaş — sadece birbirine dokunmak isteyen iki kalp. Sabahın sessizliğinde, tek konuşan bakışlardı.